یادداشتهای پراکنده هادیتک

اگر دنیای دیگری از پس این دنیا نباشد، به یقین زاد و ولد بزرگترین خطای بنیادین این دنیاست. وقتی ضرورتی به ادامه نیست، این همه کش و قوس و تاریخ و شکنجه و ظلم و وداع بی معنی میشود. ما نفس میکشیم و حیات ما آنقدر با ابتدایی ترین مسائل به مخاطره می افتد که میتوانستیم نباشیم و کافیست به دو سه نسل قبل خود فکر کنیم. مثلا پدربزرگ پدربزرگمان الان طوری نیست که گویی هرگز نبوده است. به یقین ما هم مشمول این حس خلا تا نهایت 200 سال دیگر خواهیم شد. یادداشتهای پراکنده هادیتک...